Details

De droogte in de tweede helft van 2018 heeft in het Noordzeekanaal (NZK) en Amsterdam-Rijnkanaal (ARK) geleid tot langdurig lagere aanvoer van zoetwater dan gemiddeld. Door het lagere doorspoeldebiet nam de chlorideconcentratie toe tot hoger dan gemiddeld. Rijkswaterstaat heeft verschillende maatregelen genomen om de chlorideconcentratie in de monding van het ARK niet te hoog te laten worden, zoals maatregelen om de zoutlek bij de scheepvaartsluizen bij IJmuiden te beperken, een bellenscherm in de monding van het ARK, extra water aanvoeren naar het kanaalsysteem, constanter water aanvoeren bij de lrenesluizen (Wijk bij Duurstede) en 'constanter water afvoeren' bij IJmuiden. Het effect van de laatste maatregel is in deze studie onderzocht. Bij een normaal spui-maal regime ontstaan oppervlaktetranslatiegolven vooral door periodiek spuien, waardoor de afvoer in het kanaalsysteem varieert. Deze variatie in afvoer veroorzaakt additionele verticale menging. De additionele menging leidt tot een minder sterke stratificatie, welke de drijvende kracht achter dichtheidsstroming en daarmee zoutindringing in het ARK is. Het netto effect op zoutindringing in het ARK is bepaald door de situatie met 'constant water afvoeren' te vergelijken met een simulatie met normaal-spui regime. De netto zoutindringing in het ARK is licht hoger voor de situatie met 'constant water afvoeren'. Naast het effect van oppervlaktetranslatiegolven is ook de generatie van interne golven ingeschat. De grootste interne golven zouden bij de Noordersluis (IJmuiden) gegenereerd kunnen worden tijdens de opening van de binnendeur, en in het IJ door passage van schepen over de twee grotere dieptesprongen langs het kanaal. Interne golven zijn niet in metingen waargenomen.